Zakochani w górach

 Zima nas w tym roku nie rozpieszcza pogodą. Albo wieje nieprzyzwoicie albo sypie bez umiaru. Trudno złapać moment z ładną pogodą. Ale jak tu wytrzymać bez gór ... Nowy Rok zaczęliśmy z halnym na Smereku....wiało tak, że trudno było ustać na nogach, a już w pionie, to w ogóle  nie było mowy 😉, nie mówiąc o robieniu jakiś zdjęć. Potem, były Pieniny i Trzy Korony, też bez szału pogodowego i zdjęciowego. Kolejny weekend zapowiadał się znów deszczowo- śniegowy. Jedynie w sobotnie popołudnie na moment miało się nad Bieszczadami pojawić słońce. To nam wystarczyło. Rano, nie śpiesząc się za bardzo, bo po co, skoro ma być dopiero po południu, postanowiliśmy to słońce pooglądać sobie z Bukowego Berda. W górach ostatnio ciągle sypało, więc istniało duże prawdopodobieństwo, że śniegu było sporo. Mimo to stwierdziliśmy iż, rakiet nie bierzemy, bo są ferie, trochę ludzi w Bieszczadach jest  i na pewno popularny żółty szlak z Mucznego jest przedeptany. Bardzo mi osobiście taka wersja odpowiadała. R

  Teraz, kiedy za oknem w szybko zapadającej ciemności, wirują już pierwsze płatki śniegu, pojawia się tęsknota za słońcem, ciepłem, kolorowymi łąkami, za zapachem trawy i ziół, za ciepłą skałą na której można usiąść i wpatrywać się w obłoki powoli snujące się po niebie ...Tak właśnie było w pewną lipcową niedzielę    Prognozy straszyły burzami ale trudno usiedzieć w domu, kiedy za oknem świeci słońce  🌞  Po krótkim przeanalizowaniu różnych wariantów, postanowiliśmy pojechać do Mucznego i żółtym szlakiem pójść na Bukowe Berdo a może i kawałek dalej. Wybór podyktowany był kilkoma czynnikami. Po pierwsze w razie załamania pogody, w miarę szybko można wrócić do samochodu, bo to tylko około 6 km w jedną stronę. Po drugie to czas kwitnięcia różnych kwiatów, a na Bukowym Berdzie można znaleźć sporo ciekawych roślin i po trzecie, chyba najważniejsze oboje uważamy, że to jedno z najpiękniejszych miejsc w Bieszczadach i z przyjemnością tu wracamy😍