Zakochani w górach

 " Wiśniowa pachnąca malarstwem" to tytuł plenerów malarskich jakie rokrocznie odbywają się w dawnej siedzibie Mycielskich w Wiśniowej. Nie jest to miejsce przypadkowe. Na antenie polskiego radia wnuczka ostatniego właściciela dworu,  Katarzyna z Mycielskich de Thieulloy tak wspomina "bo, to jest zapach terpentyny, zapach moich dziadków"...Jej dziadek Jan Mycielski wraz z żoną Heleną z domu Balówną studiował malarstwo w Krakowie. Ich dom szybko stał się ostoją artystów. Gościli tu między innymi Jan Cybis wraz z żoną Hanną, też malarką , Tytus Czyżewski i wielu innych. Wcale się nie dziwię, że to miejsce przyciągało ludzi ze świata sztuki. Stare drzewa w parku, aleja grabowa, bocianie gniazdo na bramie wjazdowej, wszystko to tworzy specyficzny klimat, który mimo wielu zmian jakie od tamtych czasów zaszyły, w tym miejscu trwa ...😍 Pałac Mycielskich z XVIII w. Zespół dworski w Wiśniowej składa się z kilku budynków, kaplicy grobowej i pięknego parku. Oficyna z roku 153

 Kiedy wiosną 1940 roku Niemcy przygotowywali się do ataku na Rosję , naczelne dowództwo Wermachtu wybrało Podkarpacie na miejsce jednej z najdalej wysuniętych na wschód kwater dowodzenia. Główny obiekt zlokalizowano we wsi Stępina. Budowa była objęta tajemnicą, a przykrywką dla powstającego tu schronu była niemiecka firma chemiczna, która figurowała jako inwestor. Przy budowie łącznie było zatrudnionych od trzech do sześciu tysięcy ludzi. Budowę zakończono 1941 roku. Oprócz schronu kolejowego, powstały również trzy schrony bojowe, jeden schron bierno-bojowy i jeden schron bierny oraz cały zespół budynków pomocniczych. Zespól był samowystarczalny i przygotowany na wszelkie działania wojenne. Schron kolejowy w Stępinie Ten żelbetonowy kolos ma 393 metry długości, 8,80 m wysokości części nadziemnej i ściany, których grubość przekracza dwa, a niekiedy trzy metry. Tak duży obiekt, stanowił łatwy cel dla bomb lotniczych, dlatego ściany mają łukowaty kształt, który utrudniał bezpośrednie tra