Łemkowskie wioski u podnóża Magury Wątkowskiej
W roku 1947 akcja "Wisła" na zawsze zmieniła wygląd i charakter Łemkowszczyzny. Na ziemiach od Osławy i Osławicy, aż po dolinę Popradu przerwano kilkuwiekową ciągłość kulturową. Wiele zrobiono, a i zdarza się, że jest to wciąż trwający proces, aby zatrzeć ślady łemkowskie. Ale na szczęście nie do końca to się udało. Odwilż polityczna w roku 1956 roku, dała możliwość powrotu na swoje ziemie autochtonom. Była to czasami droga przez mękę, powrót do zgliszcz lub tylko w pobliże ojcowizny. Powoli, na początku w ukryciu a po przemianach ustrojowych otwarcie, cerkwie zaczęły znowu funkcjonować (obecnie zdarza się, że służą dwom a nawet trzem obrządkom), na tablicach pojawiły się dwujęzyczne nazwy a dzieci łemkowskie mogą się uczyć w swoim języku. Kiedy zamknę oczy i pomyślę "łemkowszczyzna" to widzę wysokie wieże cerkiewne, przykryte baniastymi cebulicami i ich wnętrza gdzie słychać "Hospody pomyłuj", widzę kamienne krzyże wykuwane przez tutejszych kamieni